Δευτέρα 24 Απριλίου 2017

Δημοκρατική Εκπαίδευση - Ελευθεριακά Σχολεία

Στο 3ο Πανελλήνιο Επιστημονικό Συνέδριο του ΙΑΚΕ «Ινστιτούτο Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών» (5 - 7 Μαϊου 2017, Ηράκλειο Κρήτης) έχω την χαρά να παρουσιάζω ένα θέμα επιτακτικής σημασίας προς συζήτηση, με τίτλο:
Μεταμορφώνοντας την μαθησιακή διαδικασία:
η δημοκρατική εκπαίδευση και τα ελευθεριακά σχολεία
ως πρόταση για την ανάπτυξη και την κοινωνική αλλαγή
Παρασκευή 5 Μαϊου 2017
Ώρα 12:30 μμ (Αίθουσα Μίνως Ι)
Aquila Atlantis Hotel, Ηράκλειο
Όσο ρομαντικοί κι αν είμαστε σαν άτομα - νοσταλγοί της εποχής που ο δάσκαλος απολάμβανε τον αμέριστο σεβασμό της τοπικής κοινωνίας για την ικανότητά του να επιβάλλει την πειθαρχία και την στείρα απομνημόνευση - οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι η εκπαιδευτική διαδικασία έχει αλλάξει προς το καλύτερο σε σχέση με το παρελθόν. Ο εκπαιδευτικός δεν είναι πια ο μοναδικός ρυθμιστής της γνώσης. Αντιθέτως, ο μαθητές έχουν από καιρού αναλάβει ενεργητικό ρόλο. Τα προγράμματα που προτείνονται παγκοσμίως από τους επιστήμονες της Παιδαγωγικής, της Κοινωνιολογίας και της Ψυχολογίας ενθαρρύνουν τη συμμετοχή, αναγνωρίζουν διαφορετικά στυλ μάθησης, παρέχουν ευκαιρίες εξατομικευμένης διδασκαλίας, φτιάχνουν γέφυρες πολυπολιτισμικών ανταλλαγών, δημιουργούν κοινότητες. Όλα αυτά είναι ενεργητική μάθηση που βρίσκει το καλύτερο έδαφος για να δρέψει καρπούς μέσα από την οργανωτική πρόταση που ακούει στο όνομα «δημοκρατική εκπαίδευση».
Με έμφαση στην αυτενέργεια του ατόμου και όχημα την ισότητα, η δημοκρατική εκπαίδευση δίνει στα νέα παιδιά τη δυνατότητα να διδαχθούν από την εμπειρία, να έχουν μια διεπιστημονική προσέγγιση στα γνωστικά αντικείμενα που διδάσκονται στο σχολείο και να σχεδιάσουν από κοινού το πρόγραμμα που θα οδηγήσει στην προσωπική τους καλλιέργεια αλλά και στην ανάπτυξη του ευρύτερου περιβάλλοντος. Τα σχολεία που προκύπτουν μέσα από αυτή τη διαδικασία, βοηθούν στη στήριξη και στην αυτονόμηση των μαθητών μέσα στο γενικότερο κοινωνικό σύνολο.
Παρόλο το αυξημένο ενδιαφέρον γονέων, εκπαιδευτικών και επιστημόνων για τα ελευθεριακά σχολεία, το ελληνικό σύστημα δεν επιτρέπει τη δημιουργία δημοκρατικών δομών εκπαίδευσης.

Despoina Limniotaki 

H εκδήλωση στο facebook

Σάββατο 15 Απριλίου 2017

Oι παιδαγωγικές οπτικές της ελευθεριακής εκπαίδευσης

Θεωρία και πράξη.
Διαβάστε εδώ την πτυχιακή εργασία των Σαράντη Σακαρίδη και Ανέτας Θεοδωρίδου

Το σχολείο είναι νεκρό

Τά περισσότερα παιδιά τοΰ κόσμου δέν πάνε σχολείο. ’Απ’ αύτά πού πάνε, τά περισσότερα τό έγκαταλειπουν τό συντο­ μότερο δυνατό. Οί περισσότερες χώρες τοΰ κόσμου δέν έχουν άλλη δυνατότητα παρά νά προσφέρουν μιά έλάχιστη μόρφωση στα παιδιά τους, ένώ παντού τά έξοδα γιά τήν παιδεία αυξάνονται μέ γρηγορότερο ρυθμό άπ’ δ,τι οί σχολικές έγγραφές καί τό έθνικό εισόδημα. Τά σχολεία είναι γιά τόν περισσότερο κόσμο αότό πού 6 συγγρα φέας όνομάζει τά «καθιερωμένα στηρίγμα­ τα των προνομίων», καί τήν ίδια στιγμή δμως είναι τά κυριώτερα δργανα κοινω­ νικής κινητικότητας· Άλλα μέ τί αντάλλαγμα άπέναντι στήν αληθινή μάθηση, στήν άληθινή δημιουργία καί στήν άληθινή δημοκρατία; Καί μέ ποιό τελικό άντάλλαγμα γιά τις κοινωνίες πού διαιωνίζονται μ’ αύτό τόν τρόπο; Αύτό είναι τό φόντο, δπου στηρίζεται τό σημαντικό, έκτεταμένο καί διορατικό βιβλίο τοΰ Έβερετ Ρέϊμερ. Ή πιό έπείγουσα προτεραιότητα στό θέμα τής μόρ­φωσης, είναι νά ενδιαφερθοΰμε γιά τις δυνατές έναλλακτικές λύσεις στήν παιδεία, σχετικά μέ τό περιεχόμενο, τήν όργάνωση καί τή χρηματοδότησή της. Πάνω άπ’ όλα χρειαζόμαστε έπειγόντως έναλλακτι­κές άπόψεις πάνω στήν ίδια τήν παιδεία, στη φύση της καί στις δυνατές λειτουρ­ γίες της, στις κοινωνίες τοΰ μέλλοντος.
ΕΒΕΡΕΤ ΡΕΤΜΕΡ